Edebîyatî ser o zaf qal û tarîfî estê, zaf fikrê cîyayî virazîyê. La nê fikran de yew nuqte esto ke pêro pisporî hemfikir ê. Hemfikirîya pisporan de ma şikînîme naye kilmek vajîme ke edebîyat aktîvîteyê ziwanî yo. Çike ziwan ke çin bo, edebîyat zî nêbeno. La edebîyat ke çin bo, ziwan kêmî maneno, raver nêşono. Coka edebîyat nak ra girêdayeyê ziwanî yo, aktîvîteyê ziwanî yo. Edebîyat bîyeran, fikran, hîsan, xîyalan bi ziwanêde taybetî, estetîk, qalkerdiş û nustiş o. Yanî, bingeyê edebîyatî ziwan o, la no ziwan taybetî yo. YANÎ, BINGEYÊ EDEBÎYATÎ ZIWAN O, LA NO ZIWAN TAYBETÎ YO. Edebîyat yew tewirê îlmî yo. Tarîxê îlmê edebîyatî zaf derg o. Tarîx de edebîyat verî bi qal virazîyo. Coka naye ra vanê “edebîyato fekkî”. Vajîno ke “ver de vate estbî” la vateyî, seba ke qeyd nêbîyêne, ge-ge vîndî bîyêne. Ya zî, cayê arşîv û adresa vateyî mezgê însanan bî. Mezgê însanî nêşikîyêne pêro vateyan qeyd bikero, biresno nefşê ameyoxan. Dima ke nustiş peyda bî, edebîyat bi nuşte virazîy